DUDAKTA SABRIN KIZIL YAPRAKLARI

Gece yakarışlarının uzun saçlarını

Taradıktan sonra fildişi taraklarla

Adıyla kendimden geçtim

Selvi boylu beyaz sarıklı

Selvi boylu al yazmalı bir adım gerisinde

Alınlar serilir en uzun secdede  

Narin yanağında haya kızıllığı

Huşu ışığında yüz belli belirsiz  

Dudakta sabrın kızıl yaprakları

Güneş içlerine koşarak doğar

Teri dökülür kelimelere

Pası erir gönlün sıcakta

Hülya Yürekli

İstanbul’11

AH IRMAĞI

Semada akan ah ırmağı
Ta yüreğimden başlar coşmaya

Göğsümü derin ve büyük yarar
Acılarını üstüme saldığından zaman

Sahilinde dikilip zulüm denizinin
Sesimi yükseltmem için doğmuşum

Ey en yumuşak yüreği işitmenin
Ey sıcak ışığı üstten zulmü kuşatan bakışın

Şaşmaz adalete doğru böyle
En duyarlı terazinin sahibine şiirler okuyarak

Kelimelerimi yoluna koy
Merhametindir sırt dayadığı kale kalbimin


Hülya Yürekli
İstanbul, Ocak’04

HOŞNUTLUK SARAYI

Ayaklarımda giysilerimde saçlarımda toz
Toprak ve kum taneleri ayrılık çölünden
Belgelerimdir böyle geldim

Hüzün ki insan yükü
Taşınır bir ömür
Kaç serap geçtik karanlıkta

Hoşnutluk sarayına canımızı
Son solukla bir atabilsek
Kapıyı açar mısın sürgünden dönene

Hülya Yürekli
İstanbul, Ağustos’10

TEMİZE ÇEKMEK

Sayfa açmak değil ki derdim
Amel defterim tek yaprak
Büyük rulo

Başlık atma vakti geldi
Yakamdan çoktan düştü dünde kalanlar
Yarından dökülenler bunlar kalemime

El sallayanlar ufkun ötesinde
Umuda fırlatılan sevinç çığlıkları
Güleç yüzü sevginin

Masumiyetin muştulu fısıltıları
Vuslatın gururlu gülümsemesi
Geçecek kağıda

Elim hızlı ama görgülü
Yüreğimin batısından doğusuna sesleniyorum
Anlattıklarım ayak sesleri dirilişin

Hülya Yürekli

İstanbul, Eylül’11