Bir kadın yüreği tetikte
Geceden farklı olduğunu bilir
İçinin karanlığının
Eşi çocukları acıları
Hepsi altında zamanın
Mayalar dünya yakasını
Sonsuz mutluluğun
Ellerini yüzüne kapatır kadın
Umuda yatırırken
Sevinç içinde içi dışı gözyaşlarında
Aydınlık tarafında
Islak parmakları övünür bıraktığı izlerle
Şehir illallah dedirtti elbette
Sabahına doğru bir karanfilin
Çocuk yüzlerine
Yuvalanmış beyaz dilekler
Kanatlandılar birden
Dilinin ucunda yakarışta
Allah’a en yakın yerinde yuvasının
Neden iç aydınlığı atlasından kadının
Bayramlıklar biçilir çocuklara
Neden Allah diyerek akar
Sevgi ırmağı coşarak
Derin yaralar temizlenirken
Odalara sinmiş ıtırında merhametinin
Bakışı aşarak yüzü elleri gözyaşlarını
Tarar ölüm ötesini bir çırpıda
Ailesi adına yoklar teraziyi kaygıyla
Bir gülümsemenin ağırlığını
Bir kelimenin kefede ne tuttuğunu ondan sormalı
İstanbul, Mayıs 2012
