ÖZLEMİMİN KIRMIZI TOMURCUĞU

Bir kırmızı tomurcuk

Duruyordu bakışımın ardında

Kalbimden de beri açmış

Kokusu aydınlığını temize çeker sevdamın

Gelmiş özlemimin baş köşesine kurulmuş

Kelimelerimi sermiş şah damarımın kıyısına

Ters yüz ederek kurutur

İstanbul, 2010

KALBİNİN KURDUĞU ÜLKEYE DOĞDUM BEN

Kalbinin kurduğu ülkeye doğdum ben

Kaldım kainatın övdüğü güzelliğinle

Her gün içe sığmaz sevgimi iyice büyüten böyle

Kuran’daki aksindi ve yaralı gönlümdeki  

Sen o yanmadığım ateşsin iki dünyanın güneşi

Pervanenden üst üste atlayan kanadı renkli kelebeğim ben

Geceyi yırtan adımlarınla önümüzde yürüdün

Ayak izlerine yüz süre süre gün sayıyorum

Sen yol verdiğimsin içimin denizini ortadan ikiye bölerek

Düşmanını boğduğumsun en büyük dalgalarımla

İstanbul, 2012.

DOST

Üzülmesin dostum diye

Söyleyemem hiç derdimi

Yanımdadır görür diye

Belli etmem her halimi

Dost dediğin mert olmalı

Darda halden anlamalı

Bana bir şey sormamalı

Fark ettirmez eksiğimi

Yiğit yoldaş aslan olur

Gözü gönlü tok can olur

Doğru yolda arkan olur

Kim bükecek bileğimi

YALAN SEVDALARA AĞLAMAK

Yabancı değilsin hele gel böyle

Kime vereceksin gönlünü söyle

Aşk istismarı çok sen beni dinle

Allah’tan başkası hiç değer vermez

Kimlere güvenip umut bağlarsın

Yalan sevdalara neden ağlarsın

O güzel yüreği boşa dağlarsın

Halinden anlamaz sevmeye değmez

Boş şeyin altında mana arama

Mecnun’u bekleyen Leyla hiç yanma

Kalbi yaratana ver oyalanma

Ferhat’ı bekleyen Şirinler gülmez

YOKLUK DAKİKALARININ ALEVİNDE

Bir gönül çelen diyorlar

Mavi boncukların savrulup

Dağılıyormuş uzak umutlara

Dile gel dile

Topla aşkın ipinde kelimelerini

Ey titremesini sevdiğim yürek

Yüzüme aydınlığını sal şimdi şiirinin

Kızarmış gözlerim

Gecenin tomurcuğu en masum anında

Işığının sıcak yağışını bekliyor

Gönlümün kalesi bakışının

Mahcubiyetinden korkuyorum

Kurumasından

Gün var ömürdür

Umuda doğup

Acıya can veririm üst üste

Yokluk dakikalarının alevinde  

Rüyamda

Birini çıkarıp korkunç maskelerin

Ötekini takıyorsun utanmaz ellerinle

Hayra yoracak beri gelsin

Kederime gelsin asırlar ötesinden

Ulu tabirciler

Sen yanımdayken bile

Başka yerlerde mi gönlün

Uzaklarda mı gecenin gölgesine

Gömülmüş fotoğraflarda mı

Kim bilir neresinde aldanışın

Aldatışın hangi soğuk

Acı veren renklerinde

Boş boş dolaşıyor yabanıl

Karanlık seslerde

İstanbul, Ramazan 2012

GÖNÜL BAHARI SEVDA

Vurulmuş yaralı kelime kanardı

Ateşli kem gözler suçlar birbirini

Nerede bülbüller gül ağacı yandı

Gönlümde şakırdı bir aşk şiirini

Ayla senelerle uzamış hüsranla

Hesabım kapanmış mekanla zamanla

Küldür ömür bahçem küsmüş bahçıvanla

Nerde bulacağım o cönk defterini

Öldü sümbüllerim gurbettir nedeni

Hasreti eritir sarartır bedeni

Gel gönül baharı sevda dirilt beni

Vuslat pınarında yıka kara kefeni

Hülya Yürekli
İstanbul, Nisan 2012

ALLAH’A EN YAKIN YERİNDE YUVASININ

Bir kadın yüreği tetikte

Geceden farklı olduğunu bilir

İçinin karanlığının

Eşi çocukları acıları

Hepsi altında zamanın

Mayalar dünya yakasını

Sonsuz mutluluğun

Ellerini yüzüne kapatır kadın

Umuda yatırırken

Sevinç içinde içi dışı gözyaşlarında

Aydınlık tarafında

Islak parmakları övünür bıraktığı izlerle

Şehir illallah dedirtti elbette

Sabahına doğru bir karanfilin

Çocuk yüzlerine

Yuvalanmış beyaz dilekler

Kanatlandılar birden

Dilinin ucunda yakarışta

Allah’a en yakın yerinde yuvasının

Neden iç aydınlığı atlasından kadının

Bayramlıklar biçilir çocuklara

Neden Allah diyerek akar

Sevgi ırmağı coşarak

Derin yaralar temizlenirken

Odalara sinmiş ıtırında merhametinin

Bakışı aşarak yüzü elleri gözyaşlarını

Tarar ölüm ötesini bir çırpıda

Ailesi adına yoklar teraziyi kaygıyla

Bir gülümsemenin ağırlığını

Bir kelimenin kefede ne tuttuğunu ondan sormalı

İstanbul, Mayıs 2012

SENİ BEKLERKEN

Seni beklerken
Bir sözlükten büyük sükutta
En güzel hayalinin
En özlediğim yüzünde
Başını okşarsın yetim kelimenin
Topal karıncasını yemlersin şiirimin
Aldırma
Kuşlarını tek tek severim yüreğinin

Seni beklerken
Bir kirpik tanesinin ucuna asılıp
Gözyaşı damlası aşk şiirlerimi okur
Eller sürekli titrer vedalaşma anısında bırak böyle bilinsin
Duygu patlamasında can verir bir kaç dize
Yanlış adresleri dolaşan mektuplarında..

Seni beklerken
Dağlar aşan yollara düştüm
Şehirleri geçtim tek şarkıyla bağları bahçeleri
Irmaklara katılıp ovaları dolaştım denize doğru
Kuşlarını dinledim yüzünün çiçeklerini gözlerinin ve kendimi kuşluklarda


Erzurum, 1986

GÖNÜL BALINA HAYDİ

Bir dağ desem de

Siz bir mağara anlayın

Şehir aklında

Bir çocuk ismi tutar

Yüreğinde tutar   

Geçmiş ve geleceğin o kahramanını  

Yer gök ve deniz hazır

Nazırdır o vakte

Dünyaya gelişiyle

Yıkılan saray sütunları kuruyan göller

Sönen ateşler bir yana

Kainatın iftiharı başlar

Kitapta gözü olanların

Kulakları minarededir

Gönül balına haydi

Göster güzelliğini

Hülya Yürekli

İstanbul, 1991

ADALET ONURDUR

Allah adına ortaya konmuş

Teraziyle oynamasınlar

Hayat bozulur insan çürür

Adalet ey dağlarda vurulmuş

Ceylanı gönüllerimizin

Yargı can alıyor karanlıktaki sehpada

Zalimin karşısına dikilip

Dile getirmek gerçekleri yüreklice

Adaleti ayakta tutmaktır onur

İstanbul, 2006

ŞELALEDE DAMLALAR OLABİLİRSEK

Dağlardan dökülüp gelişi

Vakur tebessümün

Helal ekmekten ana sütünden

Kelimelerin çağlayarak inişi

Hayat verdi kalbime

Teni toprağa verip

Ölüm ötesine geçirmek canı

Yurda yuvaya dönen şelalede

Damlalar olmaktır derdimiz

Annelikte buldum

Ummandan büyük fikri

Kainattan taşan sevgiyi şefkati

Çocuklarla yola düşüp akarsak

Cennete döküleceğiz kucak kucağa

İstanbul