SEFERE ÇIKMIYORUM

Ya tahammül ya sefer dediler
Sefere çıkmıyorum kardeşlerim
Mimarı benim tahammül mülkünün

Aşk şehrini ikiye bölen
Keder nehrinin güney yakasına
Sabır sarayını ben kurdum tuğla tuğla

Sonbahar kaç kez taradı kemiklerimi
Kanlı ihanet tarağıyla
Yerle bir oldum gönül depremlerinde kaç kez

HÜLYA YÜREKLİ

İstanbul, Ağustos’11

CENNET AĞACI

Sevgi otağında ziyafet var 

Davete diriden çok ölü katılıyor

Cennet ağacı evin ortasında

Gökyüzü sofrasında toplanıyorlar

Muhammet’in minderi baş köşede

Rüyalar orada hakikat adına konuşur

Erkeğin bel kemiğinden süzülür

Göğsünden yedi renk ışık akar kadının

Dallar çiçeklenir meyve döker sevinçle

El yüz baş ayak suyla ve toprakla yarenlikte

Dostluk kurulmuştur gözyaşlarıyla

Ağızlar oynaşıyor hayır lokmada ve lafta değil

HÜLYA YÜREKLİ

İstanbul, 2011